Czy zdarzyło Ci się pracując w Polsce siedzieć nadgodziny? Komu z nas się nie zdarzyło? Mało tego – komu zdarzyło się siedzieć w pracy poza godzinami pracy i nie otrzymać za ten czas wynagrodzenia? Pewnie zastanawiacie się jak to jest w innych krajach? Czy pracodawcy szanują prawa pracowników i czy rzetelnie wywiązują się ze swoich obowiązków?
Przeglądając oferty pracy w Finlandii zastanawiasz się, czy dana firma jest warta zaufania, czy dobrze będzie Ci się pracowało w takiej a takiej organizacji? Czy tego typu wątpliwości są słuszne? Już wyjaśniam co i jak.
Przede wszystkim zasady czasu pracy w Finlandii są ściśle uregulowane prawnie. Ta sama kwestia dotyczy pracy w tzw. nadgodzinach – czyli poza ustalonym czasem pracy.
Po pierwsze fińskie prawo pracy wyznacza maksymalny czas pracy jako 8 godzin na 1 dzień lub jak kto woli – 40 godzin na tydzień. Zdarzają się natomiast przypadki, kiedy czas pracy może zostać ustalony na dłuższy lub krótszy – w wyniku porozumień zbiorowych. Jeśli zatem rodzaj pracy w uzasadniony sposób wymaga pracy w dłuższym lub krótszym czasie umowny czas ośmiu godzin może się wydłużyć lub skrócić.
A co z nadgodzinami? Zasada jest prosta – pracownik może pracować nadgodziny jedynie za własną zgodą. Jeśli nie zgodzi się na nadgodziny, pracodawca nie ma prawa zarządzić zostawania poza godzinami pracy. Sprawiedliwe, prawda?
Mało tego czas nadgodzin, jakie może przepracować w ciągu tygodnia jest ograniczony i nie może przekroczyć wartości zapisanej w umowie. Jeśli chodzi o limity, to w ciągu 4 m-cy godziny przepracowane poza czasem pracy nie mogą przekroczyć 138 godzin a w ciągu roku – 250 godzin. Pracownikowi przysługuje także wyższe wynagrodzenie za pracę w nadgodzinach.
Wszystko to ma ręce i nogi, ponieważ pracodawca zobligowany jest do prowadzenia rejestru przepracowanych godzin zatrudnionych osób, który musi zawierać liczbę godzin, jakie przepracował dany pracownik oraz informacje o wynagrodzeniu, jakie otrzymał za swoją pracę.